Definicja
Endometrioza, jak każda choroba naznaczona jest ogromem cierpienia. Jest to cierpienie nie tylko somatyczne, lecz również ma wiele implikacji psychicznych.
Fizyczny ból, często niezrozumiały i niezawiniony, uruchomia nieświadome procesy psychologiczne, które często wzmacniają bolesność życia i zniekształcają obraz własnego JA.
Mimo tak ogromnego bólu, pacjentki nie uzyskują wśród swoich lekarzy ginekologów właściwej diagnozy i nowoczesnych form leczenia. Przepisywane są im leki przeciwbólowe i skierowania do lekarzy psychiatrów z uwagi na podejrzenie u nich zaburzeń psychiatrycznych z somatyzacją. Nikła wiedza społeczna o endometriozie, granicząca z ignorancją i niezrozumieniem, dodatkowo izoluje społecznie pacjentki, które skazane są niejednokrotnie na cierpienie w samotności. Uciążliwy ból dokuczliwy jest w każdej niemal dziedzinie życia kobiety borykającej się z endometriozą. Wiąże się to z problemami w pracy, utrudnionym funkcjonowaniem wśród ludzi, przyjaciół a nawet rodziny, problemami i dyskomfortem we współżyciu. Kobiety często słyszą, że ból podczas miesiączki jest czymś naturalnym i należy się z tym pogodzić.To sprawia, że pacjentka przeżywa siebie w sposób redukcjonistyczny, co utrudnia doświadczenie prostych radości i poczucia wpływu na swoje życie.Koncentracja na pozbyciu się bólu przy braku właściwej medycznej diagnozy, osłabia nadwyrężoną psychologiczną organizację JA, niszcząc nadzieję na zdrowe życie, potomstwo i satysfakcjonującą relację interpersonalną.Wieloaspektowość tej choroby, wymaga holistycznego podejścia do pacjentki. Poza specjalistyczną i pełną wiedzą medyczną, do której każdy pacjent ma prawo, potrzeba opieki psychologicznej.
Tworzące się grupy samopomocowe kobiet, które dzielą się swoim doświadczeniem i cierpieniem, niosą wsparcie wspólnotowe. Dają one poczucie, że żadna z uczestniczek nie jest już sama i odkrywa, że nie jest naznaczona przez los, Boga, swoją przeszłość, bądź przodków na znoszenie tej choroby. Wspólnota daje siłę i wlewa nadzieję. Pozwala w bezpiecznym gronie wypowiedzieć swój ból, otrzymać wsparcie i co najważniejsze, być zrozumianą.
Niezmiernie ważne jest również poczucie przynależności relacyjnej. Ogromną rolę odgrywają mężowie lub partnerzy pacjentek. Ich obecność może koić, ale jednocześnie może ranić. Istotne zatem jest edukowanie pary i pomoc w nauce trwania w cierpieniu partnerki. Doświadczenie podpowiada mi, że bywa z tym różnie. Związek może wzmocnić się w kryzysie, ale również uświadomić sobie, że rozwiązaniem może być również rozstanie. Aby pomóc w znoszeniu cierpienia i wsparciu dla związku pomocna może być indywidualna terapia pary. Inną z forma pomocy jest grupa terapeutyczna o określonym profilu. W przypadku endometriozy, może to być grupa kobiet samotnych lub związków borykających się z tą chorobą. W takiej pracy stwarzane są przyjazne warunki do zaopiekowania się nie tylko aspektem cierpienia związanego z konkretna chorobą, ale również uzdrawianie związku z przeszłych zranień lub weryfikacja nierealistycznych oczekiwań.
Choroba wiąże się z utratą zdrowia. Ta zaś z poczuciem, że coś się traci. Warto zastanowić się, czy każdy przeżywa okres straty, żałoby w ten sam sposób. Powszechnie stosowana w terapii wieloetapowa strategia pracy nad stratą, nie przynosi oczekiwanych rezultatów. Wg nowszej koncepcji, każdy przeżywa swój ból utraty we własny intymny sposób. Rolą terapeuty, jest pomoc w odkryciu indywidualnego doświadczania straty oraz towarzyszeniu w jej przepracowaniu.
Przeczytaj także:
Artykuł – Endometrioza – wspólnie do zdrowia
Artykuł, który ukazał się w lipcowym wydaniu czasopisma Chcemy Być Rodzicami
Choroba ciała, która zatruwa duszę
„Ja z ENDO” Meet up – Warszawa 29, Marzec 2019
